Założenia techniczne dotyczące Lancy są stosunkowo proste. To przenoszony przez operatora efektor wysyłający fale elektromagnetyczne w szerokim zakresie częstotliwości. Masa tego urządzenia jest mniejsza niż 10 kilogramów. Jego użycie powoduje zakłócenie łączności bezzałogowego statku latającego ze stacją jego operatora. Maszyna przestaje obierać komendy, wobec czego albo spada na ziemię albo zachowuje się zgodnie z zaimplementowaną w jej oprogramowaniu funkcją awaryjną (najczęściej ląduje, albo stara się powrócić do miejsca, w którym ostatnio była w stanie nawiązać łączność).

Lanca 2.0 ma współpracować z sensorami, które wyślą do niego sygnał za pośrednictwem sieci GMS wraz z namiarami w elewacji i azymucie. W reakcji na to Lanca 2.0 wzbudza się, alarmując wyposażonego w nią strażnika bądź operatora. Za pośrednictwem dotykowego ekranu zainstalowanego w tylnej części obudowy może on w łatwy sposób wybrać tryb działania urządzenia i emitowanej przez nie mocy (ustawianej ręcznie, bądź w trybie Hi i Low). Po uruchomieniu Lancy 2.0 użytkownik ma na ekranie podaną własną pozycję (określoną przez zamontowany w urządzeniu odbiornik) pozycję wykrytego celu. Zgodnie z założeniami wystarczy, że naprowadzi ją w odpowiednie miejsce i naciśnie spust. Zasięg urządzenia może wynosić maksymalnie do 1000 metrów w zależności od panujących warunków, np. położenia w relacji do siebie bezzałogowca-celu, jego operatora i człowieka wyposażonego w neutralizator.

Lanca 2.0 ma obecnie formę funkcjonującego prototypu, a WZE S.A. planuje budowę krótkiej ich serii w celu prowadzenia kolejnych ich prób i testów. Potem planowana jest budowa Lancy 3.0 – jeszcze lżejszej i zamontowanej w kolejnej wersji futurystycznej obudowy. Już w prezentowanej obecnie wersji Lanca 2.0 jest urządzeniem modułowym, umożliwiającym szybką rozbudowę bądź konfigurację.